czasem mi sie zdaje, ze los chce stworzyc ze mnie najsilniejsza osobe swiata, podsuwajac mi sytuacje w ktorych nawet mi sie nie sni uczestniczyc. a mi jakos to sie srednio podoba, szczerze mowiac. po co niby? nie moge sobie spokojnie robic wszystkiego co mi sie podoba, nie majac jakichs dziwnych sytuacji CIAGLE?! nie wiem po co mi to. nudno nie jest na pewno, tego sobie zarzucic nie moge, to jakis plus. i znowu czekam. na obudzenie sie rano z sila podparta spokojem. mam przeciez tyle pomyslow, ktore chcialabym zrealizowac, nie potrzebuje podcinania skrzydel przez jakies kretynstwa. najgorzej, jakby mialo mnie to zaczac ograniczac. nie wiem tylko gdzie moja granica, moze juz jestem pare kilometrow za nia? no wlasnie, granica. ciagle mi sie zdaje ze jest mozliwa przy kazdej sytucji, a czasem sama siebie zaskakuje. czasem negatywnie, bo jednak granica po cos jest. teraz boje sie troche tej granicy. blagam o drut kolczasty wokol MOJEJ granicy, zeby w pore mnie mocno odstraszyl od przekroczenia jej. o tak, to by sie przydalo. 

a dzis pokazuje render na srodowisko (moje ulubione ehe x.X ) no i zdjecie z tej samej dziedziny. ale zdjecie juz nie na uczelnie, ale zrobione wtym samym czasie. przez to robione z przyjemnoscia oczywiscie C;